Όλες οι φυλές των Αβοριγίνων με τις 2.000 περίπου γλώσσες που ομιλούνταν ανάμεσά τους, παρέμειναν αυστηρά πατριαρχικές. Μόνο οι άνδρες συμμετέχουν στις ιεροτελεστίες και τα μυστήρια, σε αυτούς ανήκουν οι δοξασίες, σ’ αυτούς μόνον αποκαλύπτονται τα μελλούμενα και δρώμενα. Προπορεύονται οι άνδρες σε πομπή μέσα στην αχανή έρημο με τα αποθέματα τροφίμων και νερού σε τροχοφόρα.
Οι γυναίκες μένουν πίσω. Μέσα από τη μύηση θα αναδυθεί η ωριμότητα του άντρα, οι ευθύνες που θα προκύψουν, θα υπάρξει η αναγέννηση του ανθρώπου, αλλά και η αποδοχή. Για να γίνεις αποδεκτός πρέπει να δοκιμαστείς. Η μύηση περνά μέσα από επίσημες διαδικασίες, από αδιαπραγμάτευτες επισημότητες, όπως και τότε με τους Έλληνες στη μυκηναϊκή περίοδο και στη συνέχεια με τα Ελευσίνια Μυστήρια.
Ο ΕΛΛΗΝΑΣ «ΑΒΟΡΙΓΙΝΑΣ»
Ο Γιάννης Ιωάννου μπήκε στη φυλετική κοινωνία των Αβοριγίνων, έζησε μαζί τους τρία και πλέον χρόνια, έγινε καθολικά αποδεκτός από τους φύλαρχους και τα μέλη των φυλών στην έρημο της κεντρικής Αυστραλίας. Έμαθε τη γλώσσα τους, σπούδασε τη μυθολογία τους, μελέτησε τις δοξασίες τους και μυήθηκε τελικά στην κοινωνία τους, έγινε «Έννομος Άντρας», ένας από αυτούς. Δοκιμάστηκε, πέρασε μέσα από τους κύκλους και τις διαδικασίες που ορίζει ο άγραφος νόμος τους. Παιδί προσφύγων Ελλήνων μεταναστών, βλάχικης καταγωγής, του Δημήτρη και της Μαρίας, από το Ιστίπ της πρώην Γιουγκοσλαβίας, μετανάστευσε στην Αυστραλία με τους γονείς του στα μέσα της δεκαετίας του 1970. Βλάχος και στη συνείδηση, όπως και χιλιάδες άλλοι Έλληνες στη Νότια Γιουγκοσλαβία, οι πρόγονοι του οποίου δεν μπόρεσαν, τελικά, να απολαύσουν την πολυπόθητη απελευθέρωση το 1912.
Οι γονείς του τον έγραψαν στο ελληνικό σχολείο της Κοινότητας Brunswick για να συνεχίσει την ελληνομάθειά του και να γνωρίσει σε βάθος τον ελληνικό πολιτισμό και ιστορία. Τον γοήτευε η κλασσική Ελλάδα, η αρχαιολογία, η ελληνική γλώσσα και η μουσική. Στη δεκαετία του 1970 διεύθυνα το Γυμνάσιο αυτό. Ο Γιάννης υπήρξε μαθητής μου για τρία χρόνια. Κάθισα πολλές φορές δίπλα του να φωτίσω την ψυχή του, να μπω μέσα του, να του μιλήσω στην καρδιά του. «Δάσκαλε», μου είπε πριν από λίγες ημέρες όταν τον ξανάδα ύστερα από 30 τόσα χρόνια, «όλα αυτά τα χρόνια ζούσες μέσα μου. Στο μυαλό μου είχα πάντα αυτό που μάς έμαθες να αγαπάμε. Την Ελλάδα, τις ιδιαιτερότητες της διαχρονικής της παράδοσης. Θυμάμαι που μάς έλεγες ότι η Ελλάδα είναι πατρίδα όλων, γιατί είναι παγκόσμιο ιδεολόγημα χωρίς σύνορα και φυλές και όχι απλά ένα έθνος-κράτος!».
(neoskosmos.com)