Οι περιστάσεις που ανάγκασαν κόμματα που προηγουμένως ήταν αντίπαλοι και κατηγορούσαν το ένα το άλλο, να σχηματίσουν κυβέρνηση είναι ένα θέμα που αξίζει να αναλυθεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Προς το παρόν όμως αυτό που προέχει είναι όχι απλά η συνεργασία αλλά ο σωστός συντονισμός και οι καθαρές εξηγήσεις για να δοθεί η εικόνα της ισχυρής κυβέρνησης που εκπροσωπεί περίπου το 50% του εκλογικού σώματος.
Η ισχυρή αυτή κυβέρνηση μπορεί να επιτύχει πολλά: Πρώτον, την καλύτερη επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου. Δεύτερον, τη συμμαχία με τις χώρες του Νότου που πλήττονται από την κρίση και την ενιαία \”απάντηση\” στις χώρες του Βορρά, ιδιαίτερα προς τη Γερμανία, την Ολανδία και τη Φινλανδία, οτι δε γίνεται ο Ευρωπαϊκός Νότος να αποτελεί εσαεί το \”σάκο του μποξ\” για τους Βόρειους.
Τρίτον, το Ελληνικό παράδειγμα μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο σε όσους ονειρεύονται μια Ευρώπη η οποία θα διοικείται από τις Βρυξέλλες και της οποίας οι χώρες θα συντάσσουν προϋπολογισμό κατ\’ επιταγή του Γερμανού υπουργού οικονομικών ή άλλου τεχνοκράτη. Ουσιαστικά, το Ελληνικό παράδειγμα μπορεί να αποδειχτεί \”κληρονομιά\” δημοκρατίας αν πετύχει έστω τους μισούς από τους στόχους του. Έτσι, η Γαλλία του Ολάντ θα έχει ένα λόγο παραπάνω να στηρίξει μια Ευρώπη των Λαών και όχι των αγορών και των τραπεζών.
Για να μπορέσουμε όμως ως χώρα να εκμεταλλευθούμε την παρούσα συγκυρία θα πρέπει δια παντός να αποβάλλουμε όσα μας έφεραν στο παρόν χείλος της αβύσσου. Και αυτά δεν είναι λίγα. Ρουσφέτια, μίζες, σπατάλες, απάτες, διαπλοκή, πελατειακό κράτος και άνιση κατανομή φόρων θα πρέπει να ελαχιστοποιηθούν (να εξαφανιστούν δεν θεωρείται πιθανόν).
Είναι επίσης αυτονόητο οτι οι κοινωνικές τάξεις που έχουν πληγεί, θα πρέπει να στηριχθούν άμεσα και να μπει ένας φραγμός στην εργασιακή Λίθινη Εποχή (δεν είναι πλέον Μεσαίωνας) που έχει σαρώσει ιδιαίτερα τον ιδιωτικό τομέα με αναβίωση ιδιόμορφων σκλαβοπάζαρων και δουλεμπορίου στα οποία κυριαρχούν οι χαμηλοί μισθοί, η ανασφάλιστη εργασία και η μη καταβολή δεδουλευμένων.
Οι προκλήσεις που περιμένουν την κυβέρνηση στην υγεία, την κοινωνική προστασία, την εργασία και τη δημόσια τάξη είναι πολλές. Όμως υπάρχει ένα θετικότατο σημείο. Αυτή τη φορά οι διαφορετικές απόψεις των προερχόμενων από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους προσώπων μπορεί να βγουν σε καλό διότι ίσως προσφέρουν μια εναλλακτική λύση την οποία ένας υπουργός μονοκομματικής κυβέρνησης να μην είχε υπόψη του.
Η ισχύς εν τη ενώσει λοιπόν για να δούμε γρήγορα αποτελέσματα προς όφελος της χώρας και για να αποδείξουμε οτι μπορούμε να αναγεννηθούμε από τις στάχτες μας ακόμη κι αν εμείς οι ίδιοι βάλαμε τη φωτιά.
Μανόλης Μπουχαλάκης
Εκπαιδευτικός – Δημοσιογράφος