Ο ελληνικός αθλητισμός ζει! Και ζει χάρη στις προσπάθειες συλλόγων και αθλητών.
Ο Ολυμπιακός έδειξε το δρόμο. Στο πάμφτωχο, ανοργάνωτο, απαξιωμένο πόλο γυναικών, κατάφερε να στεφθεί κυπελλούχος Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του. Με μια επένδυση που άρχισε από το 2009, με συμμετοχές σε Φάιναλ Φορ του Τσάμπιονς Καπ, πρωταγωνιστικό ρόλο στον Ελλαδικό χώρο, υπομονή και συνέπεια, η ομάδα του Χάρη Παυλίδη πάτησε κάτω την Φιρέντσε στο σπίτι της, στην Φλωρεντία και κατέκτησαν το Len Trophy, το Europa League του πόλο, για να καταλαβαινόμαστε βρε αδελφέ. Από το βίτσιο των κοριτσιών, από την προσπάθεια του συλλόγου.
Ποιος ελληνικός αθλητισμός; Οι Ομοσπονδίες που βάζουν λουκέτο; Το κράτος που δεν έχει εκπονήσει ΠΟΤΕ ένα εθνικό σχέδιο που θα τηρηθεί και θα μας βγάλει στο αφρό; Όχι με χρήματα, αλλά με μεράκι, ενδιαφέρον και γνώση…
Δεν είναι η πρώτη φορά που το γυναικείο πόλο μας κάνει μάγκες. Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 μέχρι σήμερα, έχουμε πανηγυρίσε:
*Ολυμπιακό μετάλλιο
*Παγκόσμιο Τίτλο
*Ευρωπαϊκό Τίτλο
*Πρωτάθλημα Ευρώπης Συλλόγων (Βουλιαγμένη, Γλυφάδα)
*Κύπελλο Ευρώπης Συλλόγων (Εθνικός, Ολυμπιακός)
*Σούπερ Καπ συλλόγων
Και η λίστα δεν έχει τέλος. Μη σας κουράζω. Ένα άθλημα που έχει αθλήτριες πάμφτωχες, ομοσπονδία που δεν μπορεί να τις στηρίζει, κολυμβητήρια ανοιχτά και παγωμένα, λεφτά ούτε για αστείο, καταφέρνει να φέρνει τόσες διακρίσεις.
Από κάποιο μεταφυσικό βίτσιο διάολε.
Ο Ολυμπιακός έκανε την επένδυση του. Τα κορίτσια έκαναν την υπέρβασή τους. Η Μανωλιουδάκη κι η Πλευρίτου που έβαζαν τις γκολάρες, η γιατρός Τεντζαλίδου που πανηγύρισε δεύτερη ευρωπαϊκή κούπα (είχε πάρει και με τον Εθνικό) κι η ηρωϊδα της βραδιάς, η Νοξ. Τι έκανε η κοπέλα, Θεέ μου! Έκλεψε από την μια «ακτή», κολύμπησε ως την άλλη (coast to coast το λέμε στο μπάσκετ), στάθηκε στην επιφάνεια ενώ έτρωγε ξύλο, σημάδεψε κι έκανε μια μυθική λόμπα που έστειλε την μπάλα αργά και βασινιστικά στην εστία των Ιταλίδων. 10-9 με κάτι λίγα δευτερόλεπτα να μένουν. Τίποτα και κανείς διαιτητής δεν μπορούσε να τους κλέψει την κούπα.
Ο Χάρης Παυλίδης είδε μια προσπάθεια χρόνων να δικαιώνεται, όπως και η διοίκηση του Ολυμπιακού, την ώρα που διάφοροι ανίκανοι ετοιμάζουν ήδη αυτή τη στιγμή τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματα και σιδερώνουν τα σακάκια και τα πουκάμισα για τις φωτογραφίες αεροδρομίου.
Μέσα σε όλα αυτά, πως τολμάτε ρε να βάζετε λουκέτο στον ελληνικό αθλητισμό; Κι εσείς της πολιτείας, κι εσείς των Ομοσπονδιών…
Σε μια μέρα που αθλητές του πινγκ-πονγκ έβαλαν λεφτά από την τσέπη τους για να πάνε στο εξωτερικό κι ένας πιτσιρικάς κατέκτησε (ιδίοις εξόδοις) ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της ξιφασκίας στο Πλοβντιβ της Βουλγαρίας. Προφανώς όμως το όνομα Μάριος Γιακουμάτος δεν θα απασχολήσει τα συγχαρητήρια τηλεγραφήματά σας. Δεν πουλάει η σπάθη, δεν εξυπηρετεί την εκλογική σας πελατεία, δεν κάνει για φωτογραφίες.
Ο Ολυμπιακός, τα κορίτσια του πόλο απέδειξαν για ακόμα μια φορά ΠΟΣΟ ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΕΙΣΤΕ!
Την ώρα που εσείς βάζετε λουκέτα, εκείνες σηκώνουν ευρωπαϊκές κούπες.
Εκείνες, εκείνοι, όλοι οι αθλητές που διαφημίζουν την Ελλάδα, που ματώνουν στα στάδια, στα γήπεδα , στις πισίνες. Την ώρα που εσείς ταϊζετε στρατούς στα γραφεία των Ομοσπονδιών.
Βαθύτατη υπόκλιση ΚΑΙ στο ελληνικό γυναικείο πόλο της ΑΝΕΧΕΙΑΣ, αλλά της ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ!
Της απαξίωσης, αλλά της ουσιαστικής ΥΠΕΡΑΞΙΑΣ στους αγωνιστικούς χώρους.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΠΕΘΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΡΕ!
Άρθρο του Παναγιώτη Περπερίδη
που δημοσιεύτηκε στο pamesports.gr