Στο πασχαλινό του μήνυμα ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος αναφέρει τα εξής:
Πρός
τό Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
«…Πάντες ἀπολαύσατε τοῦ πλούτου τῆς χρηστότητος. Μηδείς θρηνείτῳ πενίαν˙ ἐφάνη γάρ ἡ κοινή Βασιλεία…».
(Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)
Μαζύ μας πάλιν, τοῦτο τόν χρόνο, τοῦτο τόν Ἀπρίλιο, σήμερα, τό Πάσχα, ἡ Λαμπρή μας. Δέν μᾶς ἀφήνει ὁ Χριστός μας ἀνεόρταστους, θλιμμένους καί ἔρημους. Εἶναι μ᾿ ἐμᾶς, ἀναστημένος, ζωνταντός, αἰώνιος. Ἡ χαρά, ἡ δόξα καί τό στήριγμά μας. Δέν εἴμαστε μόνοι μας καταδικασμένοι καί χαμένοι.
Εἶναι ἀλήθεια, τήν ὁποία γνωρίζομε καί ζοῦμεν ὅλοι μας, στούς δύσκολους καιρούς μας, ὅτι τό σημερινό κλῖμα στό ὁποῖον ζοῦμε, πρωτόγνωρο καί δύσκολο, δέν μᾶς ἀφήνει νά χαροῦμε τήν Ἀνάσταση καί τήν Λαμπρή μας, ὅπως σ᾿ ἄλλους καιρούς, οἱ εὐλογημένοι Πρόγονοί μας.
Παίρνομεν ὅμως παρά ταῦτα, ὁδηγία καί φῶς ἀπό τήν Παράδοση, τούς Ἁγίους μας καί μάλιστα τόν Ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον, ὁ ὁποῖος μᾶς καλεῖ καί μᾶς ζητᾶ σάν νά ζοῦσε ἐδῶ καί τώρα:
«…Μηδείς θρηνείτω πενίαν˙ ἐφάνη γάρ ἡ κοινή Βασιλεία…». Κανείς, λέγει, νά μή κλαίει γιά τήν φτώχεια, γιατί ἐφάνηκεν ἡ κοινή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, σέ ὅλους καί σέ ὅλα, μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Σέ τοῦτο τόν καιρό τόν ὁποῖον διανύομε, δυσκολευόμαστε πολύ νά γιορτάσωμε τήν Λαμπρή μας, μέ χαρά καί ἀγαλλίαση, ὅπως ἄλλους καλύτερους καιρούς. Μπροστά μας βρίσκονται πολλά δύσκολα ἐμπόδια.
Ἡ φτώχεια καί ἡ ἀνέχεια τῶν καιρῶν μας, ἡ ὁποία πλήττει, δυσκολεύει καί συνθλίβει ὅλους καί ἰδιαιτέρως ὡρισμένους, πολλούς δυστυχῶς, ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται σέ πλῆρες ἀδιέξοδο γιά τά στοιχειώδη ἀγαθά τῆς ζωῆς, τήν διατροφή, τήν ἀντιμετώπιση τῶν βασικῶν ἀναγκῶν, τήν ἐπιβίωση.
Ἡ ἀνεργία ἐπίσης, ἡ ὁποία συνεχῶς αὐξάνεται καί ἀπειλεῖ, εἶναι μεγάλο ἐμπόδιο. Πόσοι ἀδελφοί ἐργαζόμενοι, τεχνῖτες, χειροτέχνες, ἐπιστήμονες, δάσκαλοι ὅλων τῶν βαθμίδων, ἀναζητοῦν καί δέν βρίσκουν ἐργασία, ἐλπίδα καί μέλλον στόν Τόπο μας, τόν ὁποῖον, δυστυχῶς, ἐγκαταλείπουν ἀπό ἀνάγκη καί ὄχι μόνον.
Δυστυχῶς τό βάρος τῆς ἀνεργίας πιέζει ὅλους σήμερα. Ἀναγκαία συνέπεια, ἡ πλήξη καί ἡ ἀγωνία, ἡ ἔντονη ἀνησυχία καί τό ἄγχος, ὅπως τά βλέπομε καί τά βιώνομε κάθε μέρα. Μαζύ μέ τήν θλίψη, ἔρχεται δυστυχῶς καί ἡ κατάθλιψη, ἡ ἀνασφάλεια καί τό ἀβέβαιο μέλλον, γιά ἐμᾶς καί τά παιδιά μας, τόν Τόπο καί τήν Χώρα μας.
Δυστυχῶς ὅλα αὐτά δημιουργοῦν ἕνα κλῖμα πολύ δυσάρεστο, τό ὁποῖον μᾶς δυσκολεύει νά χαροῦμε τήν μεγάλη σημερινή Γιορτή, τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὡς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες.
Τά ἀδιέξοδα, οἱ δυσκολίες, οἱ ἀπορίες καί τά ἐρωτήματα εἶναι πολλά καί στενόχωρα.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Εἶναι τόσον παρήγορον καί ἐλπιδοφόρο τό γεγονός, ὅτι, μέσα σ\’ αὐτό τό ἀναπάντεχο κλῖμα τῆς σημερινῆς κατήφειας, ἔρχεται καί ἀκούεται ἡ φωνή καί ἡ προτροπή τῆς Ἐκκλησίας μας καί τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ αἰώνιου αὐτοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος, σάν νά ζοῦσε σήμερα καί νά ἀνάπνεε τόν ἀέρα τόν ὁποῖον ἐμεῖς ἀναπνέομε, μᾶς καλεῖ καί μᾶς προτρέπει νά μήν κλαίει κανείς μας, νά μήν λυπεῖται γιά τήν σημερινή πενία, τήν φτώχεια, τήν ἀνέχεια.
Αὐτή τήν ὑπαρκτή πενία καί τήν ἀνέχεια, καλούμαστε ἀπό τόν λόγο καί τήν φωνή τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου, νά μήν τήν τρομάζωμε, νά μή λυπούμαστε. Νά μήν ἀφήνωμε νά μᾶς ἐπηρεάζει, νά μᾶς ἀπελπίζει καί νά μᾶς πληγώνει, γιατί μέσα καί στήν πραγματικότητα τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰῶνα, ὅπως καί πάντοτε, «…ἐφάνη ἡ κοινή Βασιλεία…».
Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀπό τό ἄδη, τό σκοτάδι καί τήν ἀπελπισία, μέ τήν δική Του τήν ἀπελευθέρωση, ἀπελευθερωνόμαστε καί ἐμεῖς ἀπό τά δεινά, τά κακά τῶν ἡμερῶν μας. Δίπλα στήν λύπη, ἔρχεται ἡ χαρά, στό σκοτάδι τό φῶς. Μαζύ μέ τήν φτώχεια, ὁ πλοῦτος τῆς Ἀναστάσεως καί τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ γιά ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους. Ὡς ἄνθρωποι, παιδιά τοῦ Θεοῦ καί πολῖτες τῆς Βασιλείας Του, ἔχομε πλοῦτον καί μέλλον αἰώνιον. Πάει πιά ἡ ἀπειλή τῆς φτώχειας καί τῆς ἀνέχειας. Δέν εἴμαστε πιά οἱ καταδικασμένοι γιά πάντα ἀπό τήν ἀνέχεια. Προσωρινόν μόνον εἶναι τό γεγονός αὐτό καί θά περάσει γρήγορα, ἄν μάλιστα ἀνοίξωμε τά μάτια μας, κινητοποιηθοῦμε καί δραστηριοποιηθοῦμεν, ὅπως εἰς τό παρελθόν οἱ Πατέρες καί Πρόγονοί μας.
Δέν εἴμαστε ἄλλωστε μόνον τό σῶμα μας καί δέν ἔχομε μόνον τίς ἀνάγκες του. Δέν μᾶς χρειάζονται μόνον ἡ τροφή, τά χρήματα καί οἱ ἀνέσεις, οὔτε ἡ παραμονή μας εἰς τόν κόσμον αὐτόν εἶναι αἰώνια, ὅπως καί οἱ οἰκονομικές, οἱ ψυχικές καί ψυχολογικές μας ἄρρωστες καταστάσεις.
Εἴμαστε ἀπό τώρα καί ἀπό αὐτόν τόν κόσμον, ἀπό τήν σημερινή μεγάλη Γιορτή τοῦ Πάσχα, πολῖτες τῆς κοινῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί Πατέρα μας, τοῦ Βασιλέως τῶν αἰώνων. Ἡ Βασιλεία Του «ἐφάνη» σήμερον ἤδη. Ἐκτός ἀπό τίς ἀνάγκες καί τίς δυσάρεστες καταστάσεις τίς ὁποῖες ἀντιμετωπίζομεν ὡς ἄνθρωποι, ἔχομε καί τήν αἰώνια Βασιλεία καί εἴμαστε οὐρανοπολῖτες, πλούσιοι, αἰώνιοι καί ἀθάνατοι ἄνθρωποι.
Ἀγαπητοί άδελφοί,
Γιά ὅλους αὐτούς τούς λόγους καί μέ αὐτά τά δεδομένα, μποροῦμε καί καλούμαστε καί σήμερα, τούτη τήν ὁλοφώτεινη Ἑορτή τῆς Λαμπρῆς, νά γιορτάσωμε τό αἰώνιο Πάσχα μας. Νά τό χαροῦμε. Νά ξεφύγωμε καί νά ἐλευθερωθοῦμεν ἀπό τήν μιζέρια τῆς Ἐποχῆς μας. Νά αἰσιοδοξήσωμε. Νά γελάσωμε. Νά χαροῦμε, νά τραγουδήσωμε τά τραγούδια μας. Νά γλεντήσωμε τά δικά μας γλέντια, ὅπως σέ ἄλλους καλύτερους καιρούς, ἀλλά καί δυκολώτερους. Νά δοξάσωμε τόν Ἀναστημένο Βασιλιά μας. Νά κοιτάζωμε ψηλά. Νά δώσωμε τήν ἀγάπη, τό χέρι καί τήν καρδιά μας, στούς δικούς μας ἀνθρώπους, συγγενεῖς, φίλους, ἀλλά καί ξένους. Νά γεμίσει ἡ καρδιά καί ἡ ὕπαρξή μας, ἀπό πασχαλινή, ἀναστάσιμη εὐφροσύνη. Μαζύ μ᾿ ἐμᾶς, τά σπίτια μας, οἱ οἰκογένειες, τά Καταστήματα, τά Γραφεῖα, οἱ Ὑπηρεσίες, οἱ Πλατεῖες, οἱ γειτονιές, τά σχολεῖα μας, τά χωριά μας, ἀκόμη καί τά βουνά, οἱ λαγκαδιές, οἱ κάμποι καί ὁ κόσμος ὅλος, τό Ἡράκλειο, ἡ Κρήτη, ἡ Ἑλλάδα μας καί ὅλος ὁ κόσμος.
Ἡ Ἱερά Ἀρχιεπισκοπή μας καί ἐγώ προσωπικῶς, σᾶς καλοῦμε νά γιορτάσωμε σήμερα Ὀρθόδοξα, Ἑλληνικά, Παραδοσιακά, νά χαροῦμε τό μέλλον μας καί νά ξεπεράσωμε τά κάθε εἴδους σημερινά ἀδιέξοδά μας.
Χρόνια πολλά, ἀναστάσιμα, αἰσιόδοξα, χαρούμενα, εὐλογημένα.
Χριστός Ἀνέστη!
Μέ πατρικές εὐχές καί πολλήν ἐν Κυρίῳ ἀγάπην
† Ὁ Κρήτης Εἰρηναῖος