Η γιαγιά Ειρήνη πήρε τις πατερίτσες της και αποφάσισε να εγκαταλείψει το κατεστραμένο σπίτι της – Δεν θα τα είχε καταφέρει χωρίς την βοήθεια των εθελοντών
Εθελοντική ομάδα ναυαγοσωστών ήρθε από την Αθήνα στα Χανιά, προκειμένου να τροφοδοτήσει τα χωριά που έχουν αποκλειστεί με βασικά είδη πρώτης ανάγκης.
Κατά τη διάρκεια προσέγγισης ενός χωριού, η ομάδα συνάντησε κοντά στο χωριό Σκορδαλού, την γιαγιά Ειρήνη, να προσπαθεί με τις πατερίτσες της να φύγει από το χωριό και από τα χαλάσματα, πέρασε μέσα από ένα λόφο με βράχους και κάποια στιγμή κόλλησε σε μία χαράδρα.
Ο Σπύρος Μιτριτσάκης, ο επικεφαλής της ομάδας μοιράστηκε την περιπέτεια που είχαν οι εθελοντές, στο facebook, παραθέτοντας, την ιστορία της γιαγιάς Ειρήνης, αλλά και εικόνες, αποκαρδιωτικές, από τα χαλάσματα και το “βομβαρδισμένο” τοπίο.
” Σήμερα μας περίμενε άλλη μια μεγάλη έκπληξη.
Προσπαθοντας να κάνουμε το αδύνατο δυνατό για να προσεγγίσουμε το αποκλεισμένο χωριό Σκορδαλού,να πάμε ψωμί φρέσκο,ιατρική βοήθεια και να προσφέρουμε Πρώτες Βοήθειες,ακροβατώντας στο διαλυμένο δίκτυο,συναντήσαμε έκπληκτοι εγκλωβισμένη
τη γιαγιά Ειρήνη!
Ξεκίνησε έφυγε γιατί το σπιτι της κατέρρεε,πέρασε -άγνωστο πως-ένα λόφο με πεσμένους βράχους αλλά μετά μπροστά υπήρχε χάος,πεσμενος δρομος,χαράδρα και δεν μπορούσε να συνεχίσει με τον γιο της το Γιάννη,ούτε μπρος ούτε πίσω.
Αποκαμωμένη μόλις μας είδε έβαλε τα κλάματα….
Αλλαγή σχεδίων. Ο εθελοντης ιατρος συνέχισε να προσεγγίσει το χωριό κι εμεις έπρεπε να πάμε τη γιαγιά πάνω στον κεντρικό δρόμο.
-Ξεκινήσαμε μια επιχείρηση απίστευτη δυσκολίας.
Χαρακτηριστικό ότι η λάσπη από το πεσμένο βουνό είναι τόση πολύ,που ο Σταύρος έπεσε μέσα μέχρι τους μηρούς! Σε κάποιο σημείο στήσαμε γέφυρα τριών μέτρων,ενώ ένα άλλο σημείο είχε πλάτος 40 εκατοστά και από κάτω γκρεμός.
-Κυριολεκτικά βήμα-βήμα,μέτρο-μέτρο,σε μια πολύωρη και κοπιαστική προσπάθεια καταφέραμε και βγάλαμε τη γιαγιά Ειρήνη επάνω.
Η συγκίνηση στο τέλος απερίγραπτη.Χωρις υπερβολή,συζητούσαμε και με τους ντόπιους τι θα γίνονταν αν δεν τύχαινε η αποστολή μας να βρεθεί εκεί.Στγν ερημιά,την απεραντοσύνη και της σκληρότητα ενός γκρεμισμενου και παγωμένου βουνού.
-Κι όμως η επιχείρηση δεν έληξε εδώ. Επαναλάβαμε την ίδια διαδικασία με έναν νέο αυτή τη φορά,με πρόβλημα ουρικης αρθρίτιδας στα γόνατα. Περπατούσε κανονικά ευτυχώς δεν χρειάστηκε ούτε να τον μεταφέρουμε εμεις ούτε τίποτα.
-Θελω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στα παιδιά της ομάδας μας στον Άντι Ε. και τον Stavros Tatarakis που κυριολεκτικά έδωσαν αγώνα.
Αλλά και τον Ανθρωπο με Α κεφάλαιο ιατρό Manolis Fragakis που βρίσκεται παντού και πάντα όπου υπάρχει ανάγκη,όχι μόνο στα Χανιά και που έχει προσφέρει ανεκτίμητο έργο μέ το Κοινωνικό Ιατρείο”.
