Ρώτησα κάποτε έναν αρκετά μεγαλύτερο γνωστό μου που συνηθίζει να «επενδύει» στον ΟΠΑΠ κάποιο ποσό κάθε εβδομάδα, αν έχει υπολογίσει πόσα λεφτά θα είχε σήμερα αν αντί το πρακτορείο κατέθετε τα λεφτά αυτά στην τράπεζα. Πολλά, ήρθε η αυθόρμητη απάντηση, καθώς το σπορ διαρκούσε μερικές δεκαετίες. – Τότε γιατί το κάνεις; – Γιατί Πέμπτη με Κυριακή αισθάνομαι… πλούσιος! Η λατρεία του χρήματος και η ζηλοφθονία στους πλούσιους αποτελεί ένα ακόμα ελληνικό παράδοξο. Καλοπερασάκηδες εκ φύσεως λατρεύουμε να ονειρευόμαστε τι θα κάναμε τα λεφτά μας, αν είχαμε, μεμφόμενοι αυτούς που έχουν αλλά «δεν ξέρουν να τα φάνε…».
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΤτΕ, από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα έχουν φύγει από την Ελλάδα προς διάφορες χώρες του εξωτερικού, περί τις 500.000 συμπατριώτες μας ηλικίας 25-44 ετών. Σε ένα εργατικό δυναμικό του μεγέθους της χώρας μας αποτελεί ποσοστό τρομακτικά μεγάλο. Ο αριθμός αυτός των νέων συμπολιτών μας παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις καθώς αποτελείται από όσους έχουν δυνατότητες εξερεύνησης και ανάλυσης του διεθνούς περιβάλλοντος σε συνδυασμό με την προσωπικότητα και την αυτοπεποίθηση να τολμήσουν, με άλλα λόγια τους καλύτερους και πλέον καταρτισμένους. Τα προβλήματα που προκύπτουν είναι πολλά, τα περισσότερα γνωστά και μη αντιμετωπίσιμα χωρίς την έναρξη μαζικών επενδύσεων μεγάλης κλίμακας, το νέο που προκύπτει σύμφωνα με τους ειδικούς είναι η παρουσία μοναχικών γερόντων τα παιδιά των οποίων είναι στο εξωτερικό. Το πρόβλημα αναμένεται να ενταθεί τα επόμενα χρόνια καθώς οι γονείς των νεομεταναστών της κρίσης θα μεγαλώνουν.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι πως αυτά τα Ελληνόπουλα θα επιστρέψουν στη χώρα, με ποιον τρόπο θα ενεργοποιήσουμε τον μηχανισμό που σε συνδυασμό με το νόστο θα τους φέρει πίσω στην πατρίδα. Δυστυχώς οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό όσο εύλογες και γνωστές είναι, τόσο απωθούνται από τον δημόσιο λόγο για χάρη των δώρων, των επιδομάτων, των αναδρομικών και γενικά όλων των προσπαθειών μείωσης του αριθμού των ανέργων δια της μεθόδου απασχόλησης στον δημόσιο τομέα. Όπως έγινε σήμερα γνωστό, «το κυβερνητικό επιτελείο και ο ΟΑΕΔ καταστρώνουν σχέδια αξιοποίησης διαθέσιμων κονδυλίων για τη δημιουργία δεκάδων χιλιάδων θέσεων προσωρινής απασχόλησης. Περίπου 36.000 άτομα θα προσληφθούν τους επόμενους μήνες σε Δήμους, Περιφέρειες και σε φορείς του Δημοσίου με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Οι προσλήψεις θα γίνονται με συμβάσεις οκτάμηνης απασχόλησης και οι απασχολούμενοι θα αμείβονται με ημερομίσθιο 21,84 ευρώ (546 ευρώ οι μηνιαίες απολαβές)».
Αν αφιερώσουμε λίγο χρόνο να σκεφτούμε τα παραπάνω, εύκολα θα διαπιστώσουμε ότι όσο δεν δημιουργούνται ποιοτικές και καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα η πατρίδα θα έχει ολοένα και μεγαλύτερα προβλήματα. Η δημιουργία πλασματικών θέσεων εργασίας κάνει κακό και μάλιστα διπλό: Απορροφά πολύτιμους πόρους και βυθίζει (άθελα τους) ολοένα και περισσότερους, στις ελώδης εκτάσεις του δημοσίου.
Κώστας Ν. Πολυχρονάκης
Director of Operations