Κλιμάκιο της Τομεακής επιτροπής Χανίων του ΚΚΕ πραγματοποίησε περιοδεία στο Κέντρο Διάγνωσης Αξιολόγησης Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕΔΑΣΥ) Χανίων, σε συνέχεια των συναντήσεων και παρεμβάσεων που το ΚΚΕ έχει κάνει όλα τα τελευταία χρόνια. Το κλιμάκιο αποτελούταν από τους υποψήφιους βουλευτές του ΚΚΕ στα Χανιά, Μαρία Γιαννάκη και Μιλτιάδη Κλωνιζάκη.
Στα πλαίσια της περιοδείας πραγματοποιήθηκε συνάντηση-συζήτηση με την προϊσταμένη του ΚΕΔΑΣΥ, Γιαννοπούλου Νικολίτσα και το σύνολο του προσωπικού. Από τη συζήτηση οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ ενημερώθηκαν για τις εξελίξεις που δρομολογήθηκαν ύστερα και από τις τελευταίες παρεμβάσεις που έγιναν από τους εκλεγμένους του Κόμματος τόσο στην Περιφέρεια όσο και στη Βουλή. Ότι δηλαδή προκηρύχθηκε ένας ακόμα διαγωνισμός (ο τρίτος κατά σειρά) για εξεύρεση νέου κτιρίου που να πληροί τις αναγκαίες προδιαγραφές, ο οποίος όπως ήταν αναμενόμενο βγήκε επίσης άγονος.
Έτσι σήμερα, το 2023, το ΚΕΔΑΣΥ συνεχίζει να στεγάζεται σε κτίριο εντελώς ακατάλληλο, χωρίς πρόσβαση για ΑμΕΑ, γεγονός που δυσχεραίνει το έργο των ίδιων των εργαζομένων, που αναγκάζονται να δουλεύουν κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες. Για την ακρίβεια, επειδή ακριβώς δε χωράνε, οι μισοί δουλεύουν σε πρωινή βάρδια και οι άλλοι μισοί το απόγευμα. Οι δύο αίθουσες που έχουν παραχωρηθεί στο υγειονομικό και στα Δικαστήρια, αντικειμενικά δεν μπορούν να λύσουν το οξυμμένο πρόβλημα, όταν μάλιστα σε καμία περίπτωση δε διασφαλίζεται η ασφαλής μετακίνηση των εργαζομένων, αλλά και όταν η μετακίνηση των παιδιών μεταφέρεται στην «ατομική ευθύνη» των οικογενειών τους.
Σε αυτή την τραγική εικόνα του κτιρίου, έρχονται πλέον να προστεθούν οι σκαλωσιές για έργα που γίνονται στον όροφο του κτιρίου, που εντείνουν το ζήτημα της ασφάλειας για εργαζόμενους και επισκέπτες.
Σε αυτές τις συνθήκες, όπως διαπίστωσε και το κλιμάκιο του ΚΚΕ, οι εργαζόμενοι προσπαθούν να ανταποκριθούν στο δύσκολο έργο τους, αξιοποιώντας κάθε δυνατό χώρο τους διαδρόμους, την αυλή, την κουζίνα, γεγονός που όπως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν δυσκολεύει ακόμα και την τήρηση της προστασίας προσωπικών δεδομένων, που είναι αναγκαία για την εμπιστοσύνη και τους δεσμούς που χρειάζεται να χτίζονται με τα παιδιά και τις οικογένειές τους.
Κρίσιμο ζήτημα που απασχόλησε έντονα τη συζήτηση είναι και αυτό της διαχρονικής υποστελέχωσης του ΚΕΔΑΣΥ, στο οποίο δουλεύουν μόλις 30 εργαζόμενοι, από τους οποίους μόνο οι 9 με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας. Οι υπόλοιποι, που κατά κύριο λόγο είναι εκπαιδευτικοί, εργάζονται με 9μηνες συμβάσεις, δηλαδή προσλαμβάνονται τον Σεπτέμβριο και απολύονται τον Ιούνιο, με ότι αυτό σημαίνει για τα εργασιακά τους δικαιώματα, αλλά και με ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις στους ίδιους τους μαθητές, αφού καθιστά αδύνατη τη σταθερή και σε συνέχεια παρακολούθηση και υποστήριξη των παιδιών από την ομάδα που τους έχει αναλάβει.
Και όλα αυτά σε μια περίοδο όπου ο όγκος του αντικειμένου δουλειάς έχει αυξηθεί, εκφράζοντας και το σκληρό αποτύπωμα που άφησε στα παιδιά η απαράδεκτη κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο για τη φετινή σχολική χρονιά, οι αιτήσεις αξιολόγησης ξεπέρασαν τις 1.000. Όπως είναι φυσικό, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των εργαζομένων, η λίστα αναμονής είναι τεράστια εξαιτίας της υποστελέχωσης και της απαράδεκτης κτιριακής κατάστασης του κέντρου.
Επιπλέον, για άλλη μια φορά δεν υπάρχει παιδοψυχίατρος στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας (ΚΨΥ), του οποίου οι ιατρική γνωμάτευση είναι αναγκαία για την αξιολόγηση και υποστήριξη μιας σειράς περιπτώσεων ειδικών μαθησιακών δυσκολιών και αναγκών (πχ ΔΕΠΥ, αυτισμός). Αποτέλεσμα αυτού είναι να αναγκάζονται οι γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, στρεφόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, προκειμένου να αποκτήσουν την πολυπόθητη γνωμάτευση και να στηριχτούν τα παιδιά τους.
Τέλος, τη συζήτηση απασχόλησε και η πορεία και εξέλιξη των παιδιών μετά τη διάγνωση, οι οποίες εμποδίζονται από τις ελάχιστες προσλήψεις όλου του αναγκαίου προσωπικού που απαιτείται στα σχολεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο από τα σχολεία της πρωτοβάθμιας στον νομό Χανίων αυτή τη στιγμή λείπουν 40 εκπαιδευτικοί παράλληλης στήριξης, ενώ και όσα παιδιά στηρίζονται σε πολλές περιπτώσεις αυτό δε γίνεται επαρκώς, καθώς τείνει να γίνει κανόνας το φαινόμενο ένας εκπαιδευτικός να μοιράζεται σε 2 ή και περισσότερα παιδιά.
Οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ επισήμαναν τις διαχρονικές ευθύνες όλων των αστικών κυβερνήσεων, που μέσω της υποστελέχωσης και της απαξίωσης των συγκεκριμένων δομών, στοχεύουν στον περιορισμό, αν όχι και στο κλείσιμό τους, και ανοίγουν διάπλατα τον δρόμο στις αντίστοιχες ιδιωτικές δομές, με τις λαϊκές οικογένειες να καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για το αναφαίρετο και χιλιοπληρωμένο από τον λαό μας αγαθό της μόρφωσης και της υποστήριξης των παιδιών τους.
Τόνισαν την ανάγκη οι διεκδικήσεις και τα αιτήματα που αφορούν στη λειτουργία του ΚΕΔΑΣΥ, στην ανάγκη ανέγερσης νέου, σύγχρονου με όλες τις αναγκαίες προδιαγραφές κτιρίου και έχουν άμεσες επιπτώσεις στους μαθητές και τις οικογένειές τους, να γίνουν τώρα υπόθεση πάλης των ίδιων των εργαζομένων στη δομή, των εκπαιδευτικών συνολικά, γονιών και μαθητών. Την ανάγκη να θέσουν στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλό, τις κεντρικές στρατηγικές επιλογές ΕΕ και ΟΟΣΑ, που έχουν υπηρετήσει πιστά όλες οι αστικές κυβερνήσεις συνθέτοντας ένα εχθρικό για τις λαϊκές ανάγκες νομοθετικό πλαίσιο στη λογική κόστους-οφέλους, που μετατρέπει και τον ευαίσθητο τομέα της ειδικής αγωγής σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα.
Γι’ αυτό χρειάζεται τώρα να μη χαθεί άλλος πολύτιμος χρόνος αναμένοντας σωτήρες, που ποτέ δεν έρχονται. Οι εργαζόμενοι έχουν πια την πείρα. Έχουν δοκιμάσει και τους τωρινούς και τους επίδοξους «σωτήρες» με όλους τους δυνατούς συνδυασμούς και κάθε φορά ζουν με τον πιο βάρβαρο τρόπο το μεγαλύτερο κακό. Αυτή η συσσωρευμένη πείρα χρειάζεται τώρα να αποτελέσει κριτήριο στάσης ζωής αλλά και ψήφου στις επερχόμενες εκλογές. Να δυναμώσουν τη φωνή και τον αγώνα τους, ισχυροποιώντας το ΚΚΕ. Τη δύναμη εκείνη που ξέρουν πολύ καλά ότι την επόμενη μέρα δε θα αθροιστεί στα έδρανα της μιας ή της άλλης αντιλαϊκής κυβέρνησης, αλλά σταθερά θα καταθέτει όλες της τις δυνάμεις στον αγώνα για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών. Τη δύναμη που όπως αποδεικνύει η ίδια η πείρα του λαού μας μπορεί να αποτελέσει ασπίδα για το σήμερα, αλλά και η ενίσχυσή της να ανοίξει ελπιδοφόρο δρόμο για το μέλλον που μας αξίζει.
