Παρασκευή, 16 Ιουνίου 2023, Παρίσι. Η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, η σπουδαία αυτή γυναίκα, που πέρασε στη γειτονιά των αγγέλων, στις 24 Ιουλίου 2023, είχε μόλις τελειώσει την ομιλία της στην έδρα της UNESCO.
Προσπαθούσε να συγκρατήσει τα δάκρυα συγκίνησης στο μικρό βάθρο. Από κάτω, σπουδαίες προσωπικότητες από τον πολιτισμό, τον χώρο του πνεύματος, της πολιτικής και των επιχειρήσεων την χειροκροτούσαν, φωνάζοντας ακόμη και το όνομά της. Ένα όνομα που κανείς δεν θα ξεχάσει. Γιατί το φιλανθρωπικό έργο που έκανε η Πρόεδρος του Σωματείου «ΕΛΠΙΔΑ-Σύλλογος Φίλων Παιδιών με καρκίνο» και Πρέσβυς Καλής Θελήσεως της UNESCO, ήταν τόσο μεγάλο με πρωταγωνιστές πάντα τα παιδιά που τόσο αγαπούσε.
Η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη δεν έκανε γνωστά τα επιτεύγματά της. Δεν έδινε υποσχέσεις, αλλά μιλούσε με τις πράξεις της. Η υλοποίηση των σκέψεων και του φιλόδοξου οράματος της ήταν η ταυτότητα, η ειδοποιός διαφορά του χαρακτήρα της, αποδεικνύοντας ότι γίνονται τα θαύματα στα μικρά τα πράγματα. Η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη έφυγε από τη ζωή στις 24 Ιουλίου του 2023 στην αγκαλιά των αγαπημένων της προσώπων επιλέγοντας να αποχωρίσει από τον κόσμο αυτό, όπως πορεύθηκε στα 80 χρόνια παρουσίας της επί γης. Με αξιοπρέπεια και αγάπη.
Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη: Όταν μιλούσε για τις δυσκολίες που βίωσαν στην εξορία με τον Βαρδή Βαρδινογιάννη
Η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη ήταν μια σπουδαία κυρία, μια σπουδαία γυναίκα, που βοηθούσε χωρίς να το δείχνει. Γιατί ήξερε καλά τι σημαίνει να είσαι δίπλα στον άνθρωπο. Το γνώριζε καλά, γι’ αυτό και πολλές φορές είχε μιλήσει για τις δυσκολίες που βίωσαν στην εξορία με τον Βαρδή Βαρδινογιάννη.
Το 2020, με αφορμή την πανδημία, η ίδια η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη είχε διηγηθεί τη δύσκολη εκείνη κατάσταση του 1967 στο Instagram:
«Η χθεσινή ημέρα ήταν μια ημέρα μνήμης για όλους τους Έλληνες. Γιατί ο καθένας από εμάς έχει τα δικά του βιώματα από εκείνη την εποχή που άφησε τη σφραγίδα της, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, στη ζωή μας. Οι δικές μου μνήμες οδηγούν τη σκέψη μου στην Αμοργό, όπου νέα κοπέλα, αφήνοντας πίσω δύο μικρά παιδιά και ένα βρέφος στη μητέρα μου να τα φροντίζει, με την καρδιά γεμάτη αγωνία αλλά προπαντός γεμάτη αγάπη, πήγαινα να συναντήσω τον άνδρα μου που ήταν εξόριστος, ως αντιστασιακός Αξιωματικός του Ναυτικού. Εκεί ένιωσα και δεν θα το ξεχάσω ποτέ, πόση ζεστασιά και πόση καλοσύνη μπορεί να χωρέσει ένα τόσο δα καμαράκι. Ήταν η αλληλεγγύη των ντόπιων που μας κράτησε όρθιους και τους ευχαριστώ μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου για αυτή τους την αγάπη και τη συμπαράσταση. Όλοι τότε μαζί και ο κίνδυνος απέναντί μας. Το τότε δεν συγκρίνεται με το τώρα. Γιατί ο εχθρός, ο κίνδυνος είναι διαφορετικός. Όμως και τότε, όπως πάντα στην ιστορία μας, έτσι και σήμερα, όλοι μαζί, σαν μια γροθιά, θα τα καταφέρουμε. Θα νικήσουμε. Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη».
