Όσο πιο αυστηρό είναι το άτομο και όσο περισσότερο περιορίζει και απαγορεύει στον εαυτό του, τόσο περισσότερες οι πιθανότητες να ξεκινήσει η υπερφαγία που στη συνέχεια θα οδηγήσει καταναγκαστικά στον εμετό.
Όταν ένα άτομο έχει όρια ανοχής και δε νιώθει πολλές ενοχές θα επιτρέψει στον εαυτό του κάποιες φορές να καταναλώσει ένα γλυκό.
Όταν τα όρια όμως είναι πολύ στενά και αυστηρά, κα συμβεί έστω και το παραμικρό αμάρτημα τότε το άτομο αποφασίζει να κατέβει όλο τον κατήφορο.
Θα φάει σχεδόν μέχρι σκασμού, λόγω της προηγούμενης στέρησης αλλά κα για να διευκολυνθεί ο εμετός.
Η Ρενάτε Γκεγκελ αναφέρει μια πολύ χαρακτηριστική δήλωση μιας κοπέλας με βουλιμία: «πρόκειται όπως πάντα για το όλα ή τίποτα.
Επειδή, όσον αφορά τα γλυκά, δεν επιτρέπω τίποτα στον εαυτό μου, κάπου κάπου έχω ανάγκη αυτές τις κρίσεις πείνας ως ανταμοιβή»
Μανιώρου Κάλλια
Συμβουλευτικός Ψυχολόγος MC
(Βιογραφικό σημείωμα)