Το παραπάνω αλλά και πολλά ακόμη σημαντικά στοιχεία, σχετικά με τις καλύψεις γης και κυρίως τις αλλαγές που διαχρονικά παρατηρούνται, προκύπτουν από την έκδοση, «Η Ελλάδα τότε και τώρα: Διαχρονική χαρτογράφηση των καλύψεων γης 1987-2007», την οποία παρουσίασε σήμερα το WWF Ελλάς.
Μέσα από αυτήν την τεκμηριωμένη αποτύπωση καταδεικνύεται η διαχρονική, συνεχής και άναρχη μείωση των φυσικών εκτάσεων, προς όφελος της επέκτασης της γεωργικής γης, των υποδομών και των οικισμών. Μια υποχώρηση που κρύβει αρκετές εκπλήξεις και αποτελεί τη συνισταμένη πολλών αντικρουόμενων παραγόντων. Σίγουρα όμως χαρακτηρίζεται από την απόλυτη έλλειψη τεκμηριωμένου και μακροχρόνιου εθνικού χωροταξικού σχεδιασμού.
Χαρακτηριστικά, κατά την εικοσαετία 1987 – 2007, υπήρξαν σε απόλυτα νούμερα οι εξής μεταβολές στις καλύψεις γης:
Δάση: μειώθηκαν συνολικά κατά 1.311.382 στρέμματα.
Εκτάσεις θαμνώδους και χαμηλής βλάστησης: μειώθηκαν συνολικά κατά 4.886.431 στρέμματα
Γεωργικές εκτάσεις: Αυξήθηκαν κατά 5.736.939 στρέμματα
Λοιπές καλύψεις (δόμηση, έργα υποδομής κλπ): Αυξήθηκαν κατά 333.675 στρέμματα
Τα απόλυτα νούμερα των αλλαγών όμως δεν διηγούνται τη συνολική ιστορία, καθώς εξίσου σημαντική με τις αλλαγές στην έκταση είναι και η μετατόπιση των καλύψεων γης ανάμεσα σε διαφορετικές περιοχές. Ενδεικτική είναι η αντίφαση που προκύπτει, εξετάζοντας τις γεωργικές εκτάσεις στα γεωγραφικά διαμερίσματα Ιονίων Νήσων και Πελοποννήσου.
Στα Ιόνια Νησιά, σχεδόν 289.000 στρέμματα φυσικής γης (12,6% της συνολικής έκτασης) μετατράπηκαν σε γεωργική. Από την άλλη μεριά, φαίνεται ότι εγκαταλείπεται η αγροτική παραγωγή στα ορεινά της χώρας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Πελοπόννησο, όπου 1.390.000 στρέμματα γεωργικής γης μετατράπηκαν διαχρονικά σε άλλες καλύψεις.
Όλες αυτές οι αλλαγές αποτελούν διαφορετικές ψηφίδες μιας εικόνας εντατικοποίησης της χρήσης του χώρου και σταδιακής ομογενοποίησης της φυσιογνωμίας του.
zougla.gr/Σοφία Χρονοπούλου